Airetiko garraioa da gehien arautu den eta mugikortasun urriko pertsonen beharrak jorratzearen gaia protokolopean jarri duen sistema.
Airetiko zerbitzuen estandarizazio hori posible izan da Europako Parlamentuaren eta Kontseiluaren 1.107/2006 Erregelamendua (EE) 2008ko uztailaren 26tik aurrera indarrean jarri izanari esker. Erregelamendu hori ezgaitasunen bat duten edo mugikortasun urria duten pertsonek airetiko garraioan dituzten eskubideei buruzkoa da.
Erregelamenduko xedapenak mugikortasun urriko pertsonei aplikatzen zaizkie, Europar Batasunaren lurraldean kokatzen diren aireportuetatik irteten diren, haietara iristen diren edo haietatik igarotzen diren bidaiarien merkataritza hegaldiak erabiltzen badituzte edo erabili nahi badituzte.
EAEko aireportuak interes orokorreko aireportuen estatuko sarearen barruan kokatzen dira, eta haien titulartasuna Estatuko Administrazio Orokorrarena da, Sustapen Ministerioaren bitartez. Horien kudeaketa aipatutako ministerioaren mendeko diren erakunde publikoen esku dago: Hegazkineria Zibileko Zuzendaritza Nagusia, eta Aireportu Espainiarrak eta Airetiko Nabigazioa (AENA).
Airetiko garraioaren ustiapena hegazkin konpainien esku dago, eta baita aireportuko beste zerbitzu batzuk emateko ardura duten erakundeen esku ere.
Ondorioz, 1.107/2006 Erregelamendua derrigor bete behar dute aireportuek, hegazkin konpainiek eta biekin zerikusia duten agente guztiek, EAEko aireportu ezberdinetan.
Erregelamenduak berak, 3. eta 4. artikuluetan, finkatu egiten du hegazkin konpainiek, haien agenteek edo turismo eragileek ezingo diotela ezetz esan hegaldi bat erreserbatzeari edota pertsona baten ontziratzeari, horretarako pertsona baten ezgaitasuna alegatuz.
EAEko airetiko sistemaren irisgarritasunaren diagnostiko txostena zehaztu egiten da hegaldiko fase guztietan zehar irisgarritasun baldintzen azterketan. Mugikortasun urriko pertsonak jarduten duen bi unitate funtzionalei arreta ematen zaie, aireportuei eta hegazkinei hain zuzen.
Aipatutako erregelamendu europarrak finkatutako eragiketa esparruan, beharrezkoa da zera azpimarratzea: garrantzitsua da mugikortasun urriko pertsonari bermatzen jarraitzea aireportu instalazioetan eta hegazkinetan emandako zerbitzuak eta bertan ageri diren elementuak eskuratu ahal izango dituela eta horien erabilera ergonomikoa izango dela, eta hori guztia behar besteko autonomiarekin, segurtasunarekin eta duintasun pertsonalarekin egingo dela.
Txosten honen eranskinen idatz zatian bildu egiten dira gabezien matrizeak eta irisgarritasun diagramak, eta horiek kuantitatiboki eta kualitatiboki irudikatzen dituzte joan-etorri kateko irisgarritasun mailak EAEko aireportuetan.