■
■
OPEN SOCIAL LEARNING
(
gizarte ikaskuntza irekia)
Kontzeptuaren jatorriaz esan behar dugu
Adimen kolek
tiboa, ziberespazioaren antropologia baten alde
(
Pierre
Levy-k 1997an argitaratua) aitzindaria izan zela. Hauxe da
tesi nagusia: jakintza kolektibo bat dago, gizakiak dauden
edozein tokitan, eta tresna teknologikoen bidez sustatu
ahal da. Beraz, egilearen arabera, adimen kolektiboa per
tsona-kolektibo batek elkarrekin lan egiteko eta bere etor-
kizunaz erabakitzeko eta testuinguru gero eta konplexua-
go batean bere helburuak lortzeko daukan gaitasuna da:
“
Etorkizunaren webak, egilearen ustez, globalizatutako
eta ziberespazioan elkarri konektatutako gizateriaren adi-
men kolektiboa adieraziko du” (Levy, 1997).
Oso interesgarria da, bestalde, James Surowiecki-k
“
Ehun bat baino hobe” lanean fenomenoaz egiten duen
deskribapena. Jatorrizko izenburua erakargarriagoa da:
Jendetzaren jakituria
(
Wisdom of the crowds, 2004)
:
Tal-
deko kide askok arazo bati buruzko azaleko informazioa
daukatenean ere, taldeek erabaki onak har ditzakete, ba
tzuetan adituek baino hobeto. Hori guztia faktore batzuk
betetzen badira, iritzi kolektibo egokia errazten dutenak:
•
Iritzi aniztasuna
:
pertsona bakoitzak informazio priba-
tua eduki behar du, nahiz eta interpretatiboa izan, beste
pertsonek daukaten informaziotik ezberdina dena. Lo-
gika berarekin jarraituz, komunitate homogeneoegi ba-
tek emaitza pobreagoak emango lituzke.
•
Independentzia:
jendearen iritziak inguruko pertsonen
eragina jasotzeko erraztasuna du. Horregatik, irizpide
independenteak ez badira bermatzen, lankidetzan oina-
rritutako epaiak edo lanak balioa gal dezake.
•
Deszentralizazioa:
iturri askoren, ezberdinen eta ba-
natuen iritziak, bere ustez, dibertsitatea indartuko luke.
•
Eranstea:
epai pribatuak erabaki kolektibo bihurtzeko
mekanismoren bat egotea.
Erreferentziak:
Surowiecki, J. (2005): Ehun bat baino hobe: jendetzaren
jakituria edo zergatik gehiengoa beti den gutxiengoa bai-
no adimentsuago. Urano.
Lévy, P. (1999): Collective intelligence: mankind’s emer-
ging world in cyberspace. Perseus Books.
■
■
HERRITARREN PARTAIDETZA
(
gizartean eta eremu
publikoan)
Pertsonek espazio batean modu kontzientean parte har
tzen duten gizarte-ekimenei esaten zaie gizarte-partaide
tza. Parte hartzean, zenbait talderen aurrean beren jarrera
azaltzen dute eta beraiekin bat egiten dute, kausa jakin
batzuk burutzeko; kausa horiek praktikan gauzatzeko,
botereko gizarte egiturak erabiltzea beharrezkoa da.
Parte hartzea gizarte espazio berriak eratzeko aukera edo
gizarte eragileak gizarte mugimenduetan, gobernuko eta
gobernuz kanpoko erakundeetan sartzea da, edo esfera
publikoan presentzia izatea egoerak erreklamatzeko edo
aldaketak eskatzeko.
Parte hartzeko moduen artean, Latinoamerikako pro-
tagonistak, 1980ko hamarkadan bereziki, gizarte mu-
gimenduak izan ziren. Aitzitik, gaur egun, Rott-en ikus-
pegitik, berak adierazpen errealistatzat duena, gizarte
mugimenduen goraldia amaitu egin da. Rott-en arabera,
aldaketa horren kausetako bat Brasilen ikus dezakegu.
Herrialde horretan alderdi politiko batek bereganatu zi-
tuen mugimenduak, beste artikulazio-bide batzuk es-
kainiz. Gizarte mugimenduetako eta GKEetako buruza-
gietako asko Langileen Alderdian (PT) sartu ziren. Eta
alderdiek (jarraitzen du egileak), hirugarren munduan edo
Latinoamerikan bere burua finantzatu behar dutenean,
posizioak lortzeko edo borondatezko laguntzak eskura
tzeko ordainketak onartzeko duten tentazioa oso handia
da. Horregatik, alderdi politikoetan sartzen diren gizarte
mugimenduetako kideek beren kausak neurri batean utzi
behar dituzte, alderdiak egokitzat jotzen duen neurrian.
Gizartean parte hartzeko bigarren mota bat gobernuz
kanpoko erakundeetan (GKE) gertatzen da. Rott-ek batez
ere ikuspegi ekonomikoa ematen die, gobernuz kanpoko
erakundeek pentsaera lehiakorra dutelako baliabideak
bereganatzeko unean. Horrenbestez, GKEek ez dute zer-
tan jardun behar gizarte erresistentziako ildoan; aitzitik,
gizarte kontzepzio hegemonikoak izan ditzakete. Egilea-
ren arabera, baliabideen bilaketak “
political correctness
”
moduko bat finkatzen du, baliabideen bilatzaileek baliabi-
deak ematen dituztenen ideologiak bereganatu behar di-
tuztelako.
Latinoamerikan beste parte hartze mota bat gertatu da,
auzokide elkarteen sorrerarekin. Auzoetako emakumeak,
gehienetan, honelako elkarteak sortuz antolatu dira.
Erreferentziak:
Berlingo Unibertsitate Libreko Ikerketa Latinoamerikarren
Unibertsitatea,
■
■
BERRIKUNTZAREN GIZARTE IRAGAZKORTASUNA
Arestian aurreratu dugun gizarte-berrikuntzaren defini-
zioan sakonduz gero, kontzeptu garrantzitsu bat sortuko
da:
berrikuntzaren gizarte iragazkortasuna.
Zenbait gizar-
te faktore (sormena, bizi-kalitatea, kultura aniztasuna,
lankidetza eta sarean lan egiteko gaitasuna) dira gizarteak
berrikuntzarekin daukan iragazkortasun maila definitzen
dutenak. Gizartearen gizarte-berrikuntzarako gaitasuna
eta berrikuntzaren kultura enpresa-berrikuntzari lotuta
daude eta berarengan eragina dute. Enpresa-berrikuntza
egoteko, ezinbestekoa da ingurune sozial egokia egotea,
berrikuntza handikoa. Hau da, alor guztietan (hezkun
tza, kultura, artea, gobernua etab) berrikuntzak sortzeko
gaitasuna duen gizartea, barne eta kanpo berrikuntza
bereganatzeko gai den gizartea. Beste modu batean
esateko, GIZARTE-BERRIKUNTZA egon behar da.
Zenbait ikerlan enpirikok erakusten dutenez, lurralde ba-
tek berrikuntza bereganatzeko daukan gaitasunak bera-
ren enpresa-garapena baldintzatzen du. Horrenbestez,
lurraldean berrikuntzaz hitz egiteak bi kontzeptu berei-
zezinez hitz egitea dakar: gizarte-berrikuntza + enpresa-
berrikuntza. Harremana zuzenean proportzionala da: lu-
rralde batek berrikuntza zenbat eta gehiago bereganatu
(
gizarte-berrikuntza), orduan eta enpresa-berrikuntzako
gaitasun handiagoa izango du. Eta, aitzitik, berrikun
tzaren gizarte iragazkortasun handiagoa den heinean,
E-
inklusioa
eta
E
uskadin
herritarrek
ikt
en
bitartez
gizartean
eta
eremu
publikoan
parte
hartzea
208
(
V). ERANSKINAK
V
Aurrekoa
ikusi