luzatu nahi baitu amatasunaren kasuan eta apurka-apurka
aiten baimena luzatu, biak parekoak izan arte.
Aipatutako eragiketa-marjina autonomikoan
EAEk ekimen
zehatzak
garatu ditu eta honakoak azpimarratu behar dira:
Diru-laguntzen kapituluan, eta
kostuak konpentsatzeko
neurri
gisa, 177/2010 Dekretuan jasotako laguntzak daude
(
urtero garatzen eta zehazten direnak sail eskudunaren agin-
duaren bidez), eszedentzia, lanaldi-murrizketa eta abarren
ondoriozko diru-sarreren galera partzialki konpentsatzea
xede dutenak.
Neurri horiek, nahikoak ez diren arren (batez ere zenbate-
koari dagokionez), positiboki baloratzen dira. Izan ere, lehen
urratsa dira familien aitortza ekonomikoa emateko orduan;
seme-alaben zaintzaz haragoko uztartzea aurreikusten dute,
eszedentzia-egoerak eta mendeko pertsonak edota osasun-
egoera larrian dauden pertsonak zaintzeko lanaldi-murriz
ketak jasota; eta familien zaintza-sistema formalaren eta ez
formalaren artean hautatzeko aukera babesten dute, lagun
tza ekonomikoa ematen baitzaio etxean familia-zaintzarako
kontratazio bat gauzatzeari.
Baliabide eta zerbitzuen
kapituluan, erkidegoko baliabi-
deen bidez orientatu da familientzako laguntza publikoa.
Horren adibide dira Haurreskolak, haurren kasuan, edo egu-
neko zentroak, mendekotasunaren eremuan. Zehazki:
¦
¦
Seme-alabak dituzten familiei laguntzeko esparruan
Haurreskolen alde egindako apustu indartsua nabarmena
da; azken hori, hezkuntzako baliabidea bada ere, ezinbes-
teko laguntza da familia, lana eta bizitza pertsonala uztar
tzeko orduan.
Hurbileko baliabideak dira, eta, azken urteetan gogotik
garatu diren arren, oraindik ere desorekak dituzte lurral-
de-estalduran (batez ere biztanleria altuko hiriguneetan).
Testuinguru europarrarekin alderatuta ordutegietan mal-
gutasuna eta zabaltasuna eskaintzen duten arren, gure
lan-merkatuko gehiegizko ordu-dedikazioaren ondorioz,
familia askorentzat baliabide hau ez da guztiz erabilga-
rria.
¦
¦
Mendetasun-egoeran dauden pertsonak dituzten fa-
miliei laguntzeko esparruan
,
EAEn hainbat baliabide
jarri dira (etxez etxeko laguntza-zerbitzua, eguneko zen-
troak, egoitza-baliabideak, etab.) menpeko pertsonei
laguntza emateko, bai etxean bertan, bai etxetik hurbil
dauden tokietan.
Gizarte-zerbitzuen sistemako baliabide hauek eragin al-
tua duten familiengan, kalitate-ratio oso altuak dituzte, eta
batzuetan irabazi-asmorik gabeko erakundeek kudeatzen
dituzte. Euskal sistemaren ezaugarri bereizgarrietako bat
da hori eta esparru horretan eredu kontinental europarre-
kin lotzen du.
Hala ere, eguneko zentroetan eta egoitza-zentroetan dau-
den plazei dagokienez, erregistratzen diren itxarote-ze-
rrendek baliabide urriak daudela islatzen dute, batez ere
menpeko egoeran dauden 65 urtetik gorako biztanleriari
bideratzen zaizkien baliabideetan.
Autonomia sustatzeko eta mendetasun-egoeran dau-
den pertsonei arreta emateko
indarrean jartzeak ez du lagundu gure administra-
zioek azken urteetan gizarte-zerbitzuen arloan egin duten
apustu sendoan. Bai estatuko Administrazio Orokorrak
ezarritako gutxieneko intentsitateek –orokorrean EAEn
ezartzen ari zirenak baino baxuagoak–, bai prestazioak
jasotzeko eskubidearen eraginkortasunari buruzko iriz
pideek, administrazio horrek hartu dituenak krisi-egoera-
ren ondorioz, kasu batzuetan kaltetu egin dute arreta
areagotu eta etengabe hobetzeko bide hori.
Oro har, baliabide hauek koordainketa-sistema dute, fami-
liaren diru-sarreren araberakoa, eta oraindik unibertsalak ez
diren arren (batez ere seme-alabak dituzten familiei lagun
tzeko orduan), sistemaren bokazioa apurka-apurka eta era
iraunkorrean garatzen ari da, datozen urteetan unibertsala
izan dadin.
Azkenik, atal honetan azpimarratzekoa da lan-ordutegien
zabalera, lan-merkatuaren eskastasuna edo hainbat ba-
liabideen unibertsaltasun-falta bezalako faktoreen ondo-
rioz familiaren babes informala oraindik ere asko erabiltzen
dela. Aitona-amonen zeregina nabarmena da arlo horretan,
zainketak beraiek jaso ordez, sarritan familientzako babes
aktibo nagusiak baitira beren seme-alabak zaintzeko orduan.
Jakina da, era berean, kasu batzuetan familiaren ekonomian
ere laguntzen dutela beren erretiro-pentsioekin, familien
tzako ekarpen ekonomiko garrantzitsua izanik.
¦
¦
Familiengan eragin altua duten politikek garran
tzi handia dute familiei laguntzeko politiken eus-
kal sisteman eta, askotan, gizarte-ahulezian dau-
den familiei arreta emateaz arduratzen dira
Familiengan eragin altua duten politikek pisu han-
dia dute familiei laguntzeko euskal sistemaren
osaeran, haur-hezkuntza edo mendetasuna beza-
lako arloak jasotzen dituztelako eta lotura zuzena
dutelako familiei laguntzeko 12/2008 Legean eza-
rritakoarekin.
Familiengan eragin altua duten politikek, askotan, familien
ahulezia-profiletan esku hartzen dute (baita uztartzeko be-
harrizan askotan ere), eta, horien artean, gutxienez honako
arrazoiak jaso behar dira:
Hasteko,
diru-sarrera baxuak dituzten familiek
babes eko-
nomikoa eta laguntza teknikoa jasotzen dituzte Diru-sarrerak
bermatzeko 18/2008 Legeari jarraiki, bertan eskubide bikoi
tzaren printzipioa ezartzen delarik: bizitzaren oinarrizko be-
harrizanei aurre egiteko bitarteko ekonomikoak jasotzeko
eskubidea eta erkidegoko arreta-esparruan gizarteratzeko
eta laneratzeko babesak jasotzeko eskubidea.
Guraso-gaitasunak betetzeko zailtasunak dituzten
familientzako
laguntzak, batez ere beren seme-alaben be-
harrizan fisiko eta emozionalei zaintza eta arreta emateari
dagokienez, udaleko gizarte-zerbitzuek antolatzen dituzte
lehendabizi. Esan beharra dago oinarrizko gizarte-zerbitzuek
(
orokorrean) eta gizartean eta hezkuntzan esku hartzeko tal-
deek (zehazki) gizartean eta hezkuntzan egiten duten lana
gehiago garatzea komeni dela, eta, horretarako, familien
konpainia, orientazio, prestakuntza eta prebentziorako pro-
gramak zabaldu eta sakondu beharko liratekeela.
F
amiliei
laguntzeko
politikak
E
uskadin
:
azterketa
eta
proposamenak
108
(
VI). Familiei laguntzeko politiken euskal sistemaren balorazio kritikoa EAE
n
.
Ondorioak
VI
Aurrekoa ikusi